~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
...λέμε στους γείτονες μας - Κρατάμε τις γειτονιές μας ζωντανές....Δημιουργούμε Επιτροπές Γειτονιάς και οργανώνουμε γιορτές γνωριμίας μεταξύ μας στην γειτονιά ή στην πόλη μας
___________________________________________________________________________________________________

«O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό…». Γκαίτε
_________________________________________________________________________________________________

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
...................................................... 2400 χρόνια από την γέννηση του μεγάλου μας φιλόσοφου Αριστοτέλη ...........................................

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2015

Οι πλανωδιοι της Αθηνας,

...από τα παλιά χρόνια στην Αθήνα









ο εμπορος,
ο ακονιστης,
ο μπαλωματης,
ενας γαλατας στην Πλακα,
ο καλαθοπλεκτης,
ο νερουλας,
ο παπουτσής,
ο ψιλικατζης με κοστουμι, γραβατα και καπελο (κυριλε) και
ποσοι αλλοι συνεθεταν την τοτε γλυκια και πιο ανθρωπινη Αθηνα!!!
Οι φωτογ: Απο τη μηχανη του χρονου.

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

H Γαύδος και οι άνθρωποί της, “Στο πέρασμα των χρόνων”:




To όμορφο νησί της Γαύδου το νοτιότερο νησί της Ευρώπης βρίσκεται 26 ναυτικά μίλια (48 χιλιόμετρα) νότια της Χώρας Σφακίων και η έκτασή του είναι 29 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Οι μόνιμοι κάτοικοι του νησιού είναι, σύμφωνα με την απογραφή του 2001, μόλις 98. Επί της ουσίας, λιγότερο από 50 άνθρωποι ζουν στο νησί.
Οι τουριστικές υπηρεσίες στο νησί είναι στοιχειώδεις, παρόλα αυτά το καλοκαίρι, το σύνολο των ανθρώπων στο νησί μπορεί να ξεπεράσει και τους 3.500, οι περισσότεροι των οποίων είναι κατασκηνωτές. Το λιμάνι που δέχεται τα πλοία είναι ο Καραβές, ενώ η πρωτεύουσα του νησιού είναι το Καστρί. Οι οικισμοί του νησιού είναι πέντε συνολικά και το νοτιότερο κατοικημένο χωριό, ονομάζεται Βατσιανά, με συνολικό πληθυσμό 23 κατοίκων.
Στις φωτογραφίες που σας παρουσιάζουμε και τις οποίες αντλήσαμε από τη σελίδα στο facebook Γαύδος, Κρήτη, Χανιά, αναδύεται η Γαύδος όπως ήταν και εν πολλοίς όπως και σήμερα παραμένει, με τις ομορφιές και τους ανθρώπους της στο προσκήνιο.
Τις φωτογραφίες ακολουθεί κείμενο σχετικά με την ιστορία του νησιού αλλά και την καταγραφή του από τον Όμηρο ως “Ωρυγία”, το νησί της Καλυψούς.


Ιστορία

Η Γαύδος ήταν κατοικημένη από τη Νεολιθική εποχή. Το νησί έχει ταυτιστεί με την Ωγυγία, όπου η Καλυψώ κρατούσε τον Οδυσσέα αιχμάλωτο. Αρχαιολογικές έρευνες έχουν τεκμηριώσει πως η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία είχε παρουσία στο νησί. Οι Ρωμαίοι έκαναν κατάχρηση της χλωρίδα του νησιού, προκαλώντας έτσι μια διαδικασία αποσάρθρωσης που συνεχίζεται ως σήμερα.
Ο Απόστολος Παύλος πέρασε από την υπήνεμη πλευρά του νησιού, κατά τη διάρκεια του τελικού ταξιδιού του προς τη Ρώμη. Αφού εγκατέλειψε την Κρήτη, μια καταιγίδα, έβγαλε το πλοίο του εκτός πορείας, με αποτέλεσμα να περάσει δίπλα από τη Γαύδο. Το γεγονός αυτό έχει καταγραφεί στις Πράξεις 27:16.
Αργότερα, τον καιρό της Βυζατινής αυτοκρατορίας, το νησί είχε περίπου 8000 κατοίκους (900 – 1000 μ.Χ.), με τρεις επισκόπους και έναν αρχιεπίσκοπο. Τον καιρό της οθωμανικής ηγεμονίας, που κράτησε από το 1665 ως το 1895, η Γαύδος ήταν γνωστή ως Γότζο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο πληθυσμός μειώθηκε σταδιακά στους 500 κατοίκους, το 1882. Αναφορά στους Σαρακηνούς, έχει διασωθεί στο νησί – μια παραλία ονομάζεται Σαρακήνικο.
Τη δεκαετία του 1930 το νησί υπήρξε τόπος εξορίας για τους κομμουνιστές. Περισσότεροι από 250 άνθρωποι εξορίστηκαν στη Γαύδο, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων ηγετικών μελών του Κομμουνιστικού κόμματος, όπως ο Μάρκος Βαφειάδης και ο Άρης Βελουχιώτης. Κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι συμμαχικές δυνάμεις μετέφεραν μερικά στρατεύματα στη Γαύδο, μετά τη νική των Γερμανών στη Μάχη της Κρήτης[2].
Η αστικοποίηση που έλαβε χώρα τη δεκαετία του ’60 στην υπόλοιπη Ελλάδα, είχε ήδη αρχίσει από τη δεκαετία του ’50 στη Γαύδο. Σε αυτή την περίοδο, οι νησιώτες αντάλλαξαν τη γη τους στη Γαύδο με πρώην τουρκική γη στην Κρήτη, η οποία είχε γίνει διαθέσιμη για ανταλλαγή από το κράτος. Κατά την εποίκησή τους στην Κρήτη, ίδρυσαν μια νέα κοινότητα, τα Γαυδιώτικα.
Ακολουθώντας χρόνια απομόνωσης, το 1996, η Γαύδος αναδείχθηκε μέσω των ΜΜΕ. Σε μια άσκηση του ΝΑΤΟ, η Γαύδος υπήρξε εστία αμφισβήτησης, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Έπειτα από αυτό το γεγονός, ο τότε πρωθυπουργός της χώρας Κώστας Σημίτης, επισκέφθηκε το νησί και ανακοίνωσε ένα πενταετές σχέδιο ανάπτυξης της Γαύδου, κόστους 1,5 εκατομμυρίων ευρώ.
Στις 30 Ιουλίου του 2001, σε πανηγυρικό κλίμα, ο τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κωστής Στεφανόπουλος, εγκαινίασε ένα κέντρο τηλεϊατρικής για τη Γαύδο, ένα νησί που δεν είχε ποτέ γιατρό. Το όνειρο για τους κατοίκους κράτησε μόλις μία ημέρα, καθώς την αμέσως επόμενη αφαιρέθηκαν και απομακρύνθηκαν γεννήτριες και εξοπλισμός. Επισήμως, οι κάτοικοι θα μάθαιναν πως οι υποδομές του νησιού δεν μπορούσαν να παρέχουν την απαραίτητη ηλεκτρική ισχύ!
Το 2002, το νησί ξαναήρθε στο προσκήνιο, λόγω των συλλήψεων κάποιων μελών της τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη.
Στη Γαύδο εδώ και 17 χρόνια βρίσκεται και μία ομάδα Σοβιετικών επιστημόνων που εγκαταστάθηκε για να αναζητήσει, στο νοτιότερο σημείο της Ευρώπης, το νόημα της ζωής, μέσω της φιλοσοφίας και του κοινοβιακού τρόπου ζωής. Σήμερα, στο κοινόβιο φιλοξενούνται ένας συγγραφέας από τη Γερμανία, μια δασκάλα από την Ελβετία, μια γεωγράφος και ένας φυσικός από την Ουκρανία, ένας μηχανικός από την Πολωνία.
Στη Γαύδο όμως έχει και το πρόσωπο της κρίσης. Πρωταγωνιστές άνθρωποι της διπλανής πόρτας, θύματα της οικονομικής κρίσης που άφησαν τα αστικά κέντρα της ανεργίας και της ανέχειας και μένουν μόνιμα σε σκηνές στην παραλία του Αγιάννη.
Σήμερα, η Δήμαρχος Ευαγγελία Καλλινίκου, η πρώτη γυναίκα δήμαρχος στην ιστορία της Γαύδου δίνει ένα μεγάλο αγώνα ανάδειξης των προβλημάτων του νησιού αλλά και των προοπτικών.
«Δουλειά και πάλι δουλειά, αυτό είναι το μότο μας για μια καλύτερη Γαύδο», αναφέρει η κ. Καλλινίκου που δε διστάζει να συγκρουσθεί με ισχυρά συμφέροντα για να προασπίσει τους πολίτες και τον τόπο της.

Γαύδος , η Ομηρική «Ωγυγία» το νησί της Καλυψούς

Μέσα απ’ τα βάθη των αιώνων, τους στίχους του Ομήρου και τα ζεστά νερά του Λιβυκού μοιάζει ν’ αναδύεται η Γαύδος. Μυστηριώδης, απόμακρη, γοητευτική, γεμάτη θρύλους και ιστορία. Σ’ αυτήν την Ομηρική «Ωγυγία», έριξαν οι άνεμοι τον θρυλικό θαλασσοπόρο τον Οδυσσέα.
Εφτά χρόνια έμεινε εκεί, αιχμάλωτος στην αγκαλιά της Καλυψούς, μακριά από τους δικούς του.
Ας ανατρέξουμε κι εμείς για λίγο στους στίχους του Ομήρου, μέσα από την θαυμαστή μετάφραση της Οδύσσειας του Γεωργίου Ψυχουντάκη.

Γράφει ο Όμηρος για το νησί της Ωγυγίας και την Καλυψώ:
«ΤΗΣ ΩΓΥΓΊΑΣ ΤΟ ΝΗΣΊ ΣΤΑ ΠΈΛΑΓΑ ΜΑΚΡΙΆ ΝΑΙ
ΚΙ ΕΚΕΊ ΜΙΑ ΦΟΒΕΡΉ ΘΕΆ ΤΗΝ
ΚΑΤΟΙΚΙΆ ΤΗΣ ΈΧΕΙ,
ΔΌΛΟΥΣ ΓΕΜΆΤΗ, ΤΑ’ ΆΤΛΑΝΤΑ
ΚΌΡΗ ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΤΈΧΕΙ,
Η ΚΑΛΥΨΏ, ΠΟΥ ΤΑ ΜΑΛΛΙΆ
ΠΛΈΚΕΙ ΌΜΟΡΦΑ ΚΙ ΑΦΉΝΕΙ
ΚΙ ΟΥΔ’ ΆΝΘΡΩΠΟΣ, ΟΥΔΈ
ΘΕΌΣ ΠΙΚΟΙΝΩΝΙΆ Μ’ ΕΚΕΊΝΗ…
ΔΙΗΓΕΊΤΑΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΈΤΕΙΈΣ ΤΟΥ Ο ΟΔΥΣΣΈΑΣ, ΑΠΌ ΤΟ ΝΗΣΊ ΤΗΣ ΩΓΥΓΊΑΣ…
«ΚΙ ΕΊΚΟΣΙ ΜΈΡΕΣ, ΩΣ ΤΑ ΨΕΣ,
ΣΤΟ ΠΈΛΑΓΟΣ ΤΟ ΜΑΎΡΟ
ΠΆΛΕΥΑ ΜΕ ΤΑ ΚΎΜΑΤΑ,
ΣΤΕΡΙΆ ΝΑ ΔΩ ΚΑΙ ΝΑ’ ΒΡΩ
ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ’ ΑΈΡΕΣ ΤΣΙ ΣΦΟΔΡΟΎΣ
ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΏΣ ΜΕ ΣΈΡΝΑΝ
ΑΠ’ ΤS ΩΓΥΓΊΑΣ ΤΟ ΝΗΣΊ ΚΙ
ΑΛΆΡΓΟ Μ’ ΕΠΗΓΑΊΝΑΝ»

Δεν παραλείπει ο Όμηρος ν’ αναφερθεί στους χαρακτηριστικούς κέδρους του νησιού:
«ΒΓΉΚΕ ΚΙ ΕΠΆΤΗΣΕ ΣΤΗ ΓΗ
ΚΑΙ ΜΈΣΑ ΣΓ’ ΆΝΤΡΟ ΕΜΠΉΚΕ
ΤΗΣ ΠΛΕΞΟΥΔΆΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΛΉΣ
ΤΗΣ ΝΎΦΗΣ , ΚΑΙ ΤΗ ΒΡΉΚΕ,
ΠΟΥ ΘΥΈΣ ΣΚΙΣΜΈΝΕΣ ΣΤΗ
ΓΩΝΙΆ ΚΑΙ ΚΈΔΡΟΥΣ Η ΦΩΤΙΆ
ΤΟΥΣ ΜΟΣΚΟΒΟΛΟΎΣΕ ΤΟ ΝΗΣΊΝ
ΑΠΌ ΤΗ ΜΥΡΩΔΙΆ ΤΟΥΣ.»

Εκεί λοιπόν στην τοποθεσία «Ερρικιάς» του Σαρακήνικου, όπου παλαιότερα υπήρχαν ερειπωμένες μαρμάρινες κολώνες, τοποθετούν οι Γαυδιώτες το σπήλαιο της νύφης.
Η πανούργα κόρη του Άτλαντα, αγάπησε τον Οδυσσέα και θέλησε να τον κρατήσει για πάντα εκεί, σύντροφο στη μοναξιά του ερημικού νησιού της.
Επιτέλους όμως λυπήθηκαν οι Θεοί τον χιλιοβασανισμένο Οδυσσέα κι έστειλαν τον μαντατοφόρο Ερμή, να πει στην Καλυψώ να τον αφήσει.

Να πως το περιγράφει ο Όμηρος:
«ΣΤΗΣ ΩΓΥΓΊΑΣ ΤΟ ΝΗΣΊ ΝΑ
ΠΈΨΟΥΜΕ ΝΑ ΠΗΑΊΝΕΙ
ΤΟΝ ΑΡΓΟΦΌΝΟ ΤΟΝ ΕΡΜΉ, Μ’
ΌΛΩΝ ΤΗ ΘΈΛΗΣΉ ΜΑΣ,
ΤΣΗ ΚΑΛΟΠΛΕΞΟΥΔΗΣ ΝΑ ΠΕΙ
ΤΗΝ ΚΑΘΑΡΉ ΒΟΥΛΉ ΜΑΣ.
ΝΑ ΠΕΙ ΤΣΗ ΝΎΦΗΣ ΚΑΘΑΡΆ
ΠΩΣ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΠΑΣΚΊΣΕΙ
ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟΝ ΚΑΡΤΕΡΌΨΥΧΟ
ΔΥΣΣΈΑ ΠΙΑ Ν’ ΑΦΉΣΕΙ.»

Είναι στ’ αλήθεια όμως η Γαύδος το Νησί της Καλυψούς;
Είναι αυτή η θρυλική Ομηρική Ωγυγία;
Αυτό αναφέρει ο μεγάλος ποιητής και γραμματικός Καλλίμαχος ο Κυρρηναίος, που έζησε από το 310 ως το 240 π.χ. και συνδέει την Γαύδο με την αρχαία Ωγυγία.
Ο Πτολεμαίος Κλαύδιος, ο μεγαλύτερος γεωγράφος της αρχαιότητας, ονομάζει το νησί «Καύδο».
Ο Ιεροκλής την αναφέρει ως «Κλαύδο» και ο Λατίνος συγγραφέας Πλίνιος στην «Φυσική Ιστορία» του (Nat. Hist. IV, 61) αναφέρει το νησί με το όνομα «Gaydos».
Υπάρχουν βέβαια και πολλοί που αμφισβητούν την ακρίβεια των περιγραφών και των γεωγραφικών θέσεων του Ομήρου και τοποθετούν τη Γαύδο είτε στη Μάλτα είτε στη Σικελία ή ακόμη και στο Γιβραλτάρ, με το σκεπτικό, ότι τα ομηρικά έπη παρεμβάλλουν μύθους και παραδόσεις.
Ας δούμε όμως μερικά ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα.
Στην Δυτική Κρήτη κατ’ αρχήν παρουσιάζονται οι μεγαλύτερες τρικυμίες απ’ όλη την Μεσόγειο, και εκεί έχουν συμβεί τα περισσότερα ναυάγια από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι σήμερα.
Και ο Όμηρος άλλωστε τοποθετεί το ναυάγιο του στόλου του Μενελάου ανατολικά της Γαύδου προς τον κάβο Λύτινα.
Στην Γαύδο ναυάγησε το 64 μ.Χ. ο Απόστολος Παύλος καθώς και οι 99 ΄Αγιοι Πατέρες.

Οι Φοίνικες που όργωναν με τα καράβια τους τη Μεσόγειο, είχαν αποκτήσει πολλές εμπειρίες από τις θυελλώδεις τρικυμίες αυτού του τόπου. Γι’ αυτό και ίδρυσαν αποικία στην Δυτική Κρήτη, στην Αράδενα Σφακίων, όπου κατάφευγαν ασφαλώς σε ώρες κινδύνου.
Τις ορμητικές θύελλες στο νησί της Ωγυγίας περιγράφει ο Όμηρος στην ραψωδία ζ, 172 «κραιπναί τε θύελλες νήσου απ’ Ωγυγίης».
Είναι επίσης εξακριβωμένο, ότι η πιο βαθιά θάλασσα της Μεσογείου είναι στην περιοχή της Γαύδου. Είναι λογικό λοιπόν η Καλυψώ, που συμβόλιζε τη βαθύτητα των θαλασσών, να τοποθετείται εκεί.
Πρέπει τέλος να σημειωθεί, ότι η «Ωγυγία», ως αχαϊκό τοπωνύμιο, θα ήταν αναμφίβολα αποικία των Αχαιών της Κρήτης. Ως αποικία των Αχαιών λοιπόν, δεν έχει καμιά θέση στο Γιβραλτάρ ή στην Ιταλία αλλά στην Δυτική Κρήτη, όπου υπάρχουν και οι περισσότερες αχαϊκές αποικίες.
Ας παρακολουθήσουμε όμως με τη βοήθεια της Γλωσσολογίας την ετυμολογική εξέλιξη του ονόματος.
Το αρχικό όνομα ήταν ΩΓΥΓΙΗ (αχαϊκό) και είχε θέση επιθέτου. Αργότερα έγινε ΩΓΥΓΙΑ (δωρικό). Μια απλή μετάθεση του Ω μετατρέπει το δωρικό όνομα σε ΓΩΥΓΙΑ. Εδώ αμέσως σχηματίζεται η ιωνική δίφθογγος ΩΥ = ΑΥ, οπότε μετατρέπεται σε ΓΑΥΓΙΑ και τέλος σε ΓΑΥΔΙΑ (νήσος).
Η ονοματολογική εξέλιξη λοιπόν φαίνεται να έχει την εξής σειρά: 
ΩΓΥΓΙΗ/ΩΓΥΓΙΑ/ΓΩΥΓΙΑ/ΓΑΥΓΙΑ/ΓΑΥΔΙΑ/ΓΑΥΔΟΣ.
Αφού λοιπόν διατηρήθηκε το επίθετο ΓΑΥΔΙΑ (νήσος) μέσα από τους αιώνες με διάφορες παραλλαγές (Καυδία, Καύδος, Κλαυδία κλπ.) έφθασε στα νεοελληνικά χρόνια με την μορφή του ουσιαστικού ΓΑΥΔΟΣ.
Κατά την άποψη λοιπόν του φιλόλογου καθηγητή Γεωργίου Μαλεφιτσάκη, όπως αναφέρεται στην ετήσια επιστημονική έκδοση της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΤΟΥ 1988, «όλες οι παραπάνω παρατητήσεις μαζί με την ετυμολογία του ονόματος, στοιχειοθετούν απόλυτα την απόδειξη, ότι η Ωγυγία του Ομήρου είναι η σημερινή Γαύδος. Εκεί στη Γαύδο έριξαν ναυαγό τον Οδυσσέα οι «κραιπνές θύελλες».

Πηγές κειμένων:

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2015

ΠΟΙΗΣΗ της ΘΩΜΗΣ ΜΠΑΛΤΣΑΒΙΑ - δεν είναι που θέλω να πετάξω..όσο πιο μακριά...

δεν είναι που θέλω να πετάξω..όσο πιο μακριά...
είναι που θέλω να σε πάρω μαζί...και θα το κάνω...
δεν αναζητώ κανέναν κόσμο χωρίς να υπάρχεις εσύ σε αυτόν....
δεν..δεν θέλω να χτίσω τίποτα δίχως να'σαι εσύ ο χτίστης...
δεν θέλω ούτε ουρανούς...ούτε φεγγάρια...αν δεν έχω εσένα...
δε θέλω ούτε λουλούδια ..ούτε ουράνια τόξα..μήτε γέλια και χαρές..
εσύ είσαι το γέλιο μου..εσύ η χαρά μου..
εσύ ο ουρανός..το φεγγάρι..
κι εγώ το λουλούδι σου..πάντα αυτό...το τόξο σου το ουράνιο...
που γεμίζω..και θα συνεχίσω... χρώμα τη ζωή σου...
το τραγούδι στα χείλη μου είσαι..πότε σκληρό ροκ..ενίοτε η πιο γλυκιά μπαλάντα...
είσαι το δάκρυ στην άκρη των ματιών μου..το κραγιόν στα χείλη μου...
ο πόνος μου ο αφόρητος..το ξενύχτι μου...μα ακόμη κι αυτά τα αγαπώ...
είναι από σένα...είναι για σένα...πάντα αυτό....
άντε..σήκω...ας πετάξουμε..τι καθόμαστε εδώ;
δεν είναι που θα έγραφα του κόσμου τα ποιήματα για σένα....
είναι που είσαι το ποίημα της ζωής μου...
είναι που δε μου φτάνουν οι λέξεις πια....
είναι που...
ΘΩΜΗ ΜΠΑΛΤΣΑΒΙΑ

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2015

Η «ΕΥΡΥΤΑΝΙΑ» ΕΓΙΝΕ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ!




Η «Ευρυτανία» άλλαξε! Ξανά κοντά σας, αυτή τη φορά κάθε δύο μήνες και με τη μορφή 32σέλιδου περιοδικού, πιο εύχρηστη και πιο πλούσια σε ειδήσεις, φωτογραφικό υλικό και άρθρα.

Στο πρώτο τεύχος της ανανεωμένης «Ευρυτανίας»: πορτραίτο του Ευρυτάνα ζωγράφου Χρίστου Καγκαρά, αφιέρωμα στο χωριό της Πρασσιάς, συνέντευξη με την Ξένια Ματζούφα και τον Δημήτρη Κουκουράβα και όλη η επικαιρότητα του νομού μας και όχι μόνο.

Αν θέλετε κάθε νέο τεύχος της «Ευρυτανίας» να έρχεται στην πόρτα σας, μπορείτε να γραφτείτε συνδρομητές άμεσα στέλνοντάς μας τα στοιχεία σας (ονοματεπώνυμο και διεύθυνση) στο email evrytanianews@gmail.com. Η ετήσια συνδρομή παραμένει στα 15€, και θα λάβετε μαζί το πρώτο τεύχος που έχει ήδη κυκλοφορήσει αλλά και το 2ο που ετοιμάζεται...

Τρίτη 4 Αυγούστου 2015

Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015

ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΟΙ ΟΧΤΡΟΙ - ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ





Ο ΑΓΩΝΑ ΤΩΡΑ ΘΑ ΔΟΘΕΙ .... ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ που θα αντισταθεί στους οχτρούς του Ελληνικού Λαού.... καθήκον κάθε Αριστερού πατριώτη ...... ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

Στις προτάσεις των "θεσμών" λέμε ΟΧΙ!





Στις 5 Ιουλίου ψηφίζουμε ΟΧΙ! Δεν υποχωρούμε, δε φοβόμαστε, κερδίζουμε την αξιοπρέπειά μας! #LemeOxi http://leme-oxi.gr

Χρησιμοποιώντας το εργαλείο διαδικτυακής καμπάνιας thunderclap, φιλοδοξούμε στις 17:00 το απόγευμα του Σαββάτου, τις κρίσιμες ώρες πριν το ελληνικό δημοψήφισμα,
να κατακλύσουμε την κοινότητα των social media με το μήνυμά μας: ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΟΧΙ!
Κάνε κι εσύ subscribe για να βοηθήσεις σε αυτή την προσπάθεια!
https://www.thunderclap.it/projects/2...

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

Στο γραφείο αδειών γάμων & διαζυγίων της Αρχιεπισκοπής Αθηνών

   ΞΕΦΥΛΛΙΖΟΝΤΑΣ  ΤΙΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ  


«Ένα υπόγειον κατακομβοειδές, ένα ξύλινο χώρισμα, τρία τεφτέρια, τρείς ιερείς και ένα πολυποίκιλον πλήθος ανήκον και εις τα δύο φύλα, ιδού τι βλέπει κανείς και τι είνε το γραφείον αδειών γάμων και διαζυγίων της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Εις αυτό το υπόγειον ξεσπούν καθημερινώς οι πόθοι δεκάδων ανθρώπων, εις αυτό τρικυμίζουν αι επιθυμίαι δεκάδων άλλων, τα στήθη ογκώνονται από συγκίνησιν, τα μυαλά παίρνουν αέρα, τα χέρια τρέμουν από αγωνίαν, τα πρόσωπα πορφυρώνονται από την προσδοκίαν του μέλλοντος.
Εις αυτό όμως ακόμη δάκρυα τρέχουν από τα μάτια, όνειρα πλασμένα με την βοήθειαν της φαντασίας συντρίβονται εντός ολίγων δευτερολέπτων και η επιθυμητή ελευθερία σπάζει τα δεσμά του γάμου τα οποία την ίδιαν στιγμήν άλλοι σφυρηλατούν δια τους εαυτούς των.
Ω, αν ημπορούσεν ο καθείς να παρακολουθήση από κάποιαν γωνίαν του κατακομβοειδούς υπογείου την καθημερινήν κίνησιν θ’ αντίκρυζεν την ζωήν με τα δράματά της, την χαράν και την λύπην της.
Εις αυτήν καθισμένοι και μείς θ’ απεικονίσωμεν μερικά στιγμιότυπα από την κίνησιν των δύο τελευταίων ημερών, εις την ανάγνωσιν των οποίων οι μεν έγγαμοι θα δοκιμάσουν παλαιάς συγκινήσεις, οι δε άγαμοι θα πάρουν μερικά μαθήματα:
Εικών πρώτη.
Ο ιερεύς ο επι της εκδόσεως των αδειών γάμου, αληθινός τελετάρχης με τα γυαλιά εις την μύτην, τον κονδυλοφόρον εις το χέρι, το τεράστιον τεφτέρι εις το τραπέζι.
Μια μικρούλα, με μόλις δεκαεπτά Μαϊους επανθούντας εις τα μάγουλά της και ένας μαντράχαλος ως τριάντα, πλησιάζουν.
-Τι θέλετε; Ερωτά ο ιερεύς.
-Να παντρευτούμε, απαντά ο μαντράχαλος.
-Καλά εσείς, η μικρή πόσων ετών είνε; Ερωτά πάλιν ο ιερεύς.
Κομπιάσματα εδώ, ξερός βήχας, σιγή λίγων δευτερολέπτων.
-Μα λέγετε λοιπόν, πόσων ετών είνε; Βλέπετε ότι περιμένει τόσος κόσμος, λέγει έντονα ο ιερεύς.
-Δεκαεπτά, απαντά ο μελλόνυμφος.
-Αδύνατον να παντρευθήτε, είνε ανήλικος. Πρέπει να υπάρχη η συγκατάθεσις των γονέων ή του κηδεμόνος.
-Αλλ’ αυτοί δεν θέλουν.
-Τότε δεν ημπορείτε να παντρευθήτε. Και αν την απαγάγετε, προσθέτει κάτι υποψιαζόμενος ο ιερεύς, θα υποστήτε τας συνεπείας του νόμου.
Η μικρούλα κοκκινίζει εις την αρχήν, χλωμαίνει κατόπιν.
-Να μη παντρευτούμε λέγει, αυτό είνε αδύνατον.
Ο ιερεύς δεν προσέχει τους λόγους της μικρής. Αποτεινόμενος προς τον μαντράχαλον ερωτά:
-Και σεις δεν έχετε κανένα κώλυμα;
Η σειρά του μελλόνυμφου τώρα να κοκκινίση.
-Όχι απαντά διστακτικά.
-Όχι; Και όμως κάπου σας είδα. Πως ονομάζεσθε;
-Γεώργιος Δ….
Ο ιερεύς κάτι ψιθυρίζει εις ένα συνάδελφον του και μετ’ ολίγα δευτερόλεπτα αυτή η απάντησις διασαλπίζεται.
-Ο κ. Γεώργιος Δ…. έχει νυμφευθή δύο φοράς. Η πρώτη του γυναίκα απέθανε. Δια την δευτέραν είχεν υποβάλει αίτησιν διαζυγίου το οποίον δεν εξεδόθη ακόμη.
Ο ιερεύς της εκδόσεως αδειών γίνεται καταπόρφυρος διότι εζητήθη η εξαπάτησίς του. Η μικρούλα μόλις στέκεται εις τα πόδια της.
-Εγώ δεν ξεύρω τίποτα από όλα αυτά, ψιθυρίζει.
Σκεπάζει κατόπιν το πρόσωπόν της με τα χέρια και ξεσπά εις αναφυλλητά. Όλοι οι παριστάμενοι συμπάσχουν και συμπονούν.
Εν τω μεταξύ ο μαντράχαλος επωφελούμενος της αναμπουμπούλας εξαφανίζεται.

* * *
Την πνιγηράν αυτήν ατμόσφαιραν την διασκεδάζει η εμφάνισις ενός ομοιώματος γυναίκας. Δια να περάση χρησιμοποιεί τους αγκώνας και σε κάθε σπρώξιμο ανοίγει το κενόν ολόγυρά της. Αληθινόν κινούμενον κρεοπωλείον.
Καρφώνεται εμπρός εις το ξύλινον χώρισμα, σηκώνει τα μπράτσα, ενώ εις το μέτωπον της καταπίπτουν τούφες μαλλιών και φωνάζει:
-Λύτρωσε με, παπά μου, από τον αλιτήριο!
-Τι θέλεις κυρά μου; Ερωτά ο ιερεύς.
-Γλύτωσέ με από αυτόν τον παληάνθρωπο. Όσο για κείνη την αντροχωρίστρα ας πέση στα χέρια μου και θα καλοπεράση.
Και δεν θέλει κανείς να ξέρη πολλά δια να το φαντασθή. Αρκεί να ιδή τα μπράτσα της και θα το πιστεύση αμέσως.
-Από ποιόν θέλεις να σε γλυτώσουμε; Ερωτά πάλιν ο ιερεύς.
-Από αυτόν τον μασκαρά, τον άντρα μου. Τριάντα χρόνια ήμουν η κούκλα του, τώρα έγινα φώκια. Αμ’ ένοια σου και θα με θυμηθή εμένα που τον εκρατούσα στα χέρια.
Το θηρίον ετοιμάζεται να κλάψη, οι παριστάμενοι δαγκώνονται να μη γελάσουν. Οι ιερείς προσπαθούν να κρατήσουν την σοβαρότητά των.
-Πως λέγεσαι; Και τι θέλεις τώρα; Ερωτά ο επί της εκδόσεως των διαζυγίων.
-Λέγομαι Τριανταφυλλιά και θέλω να χωρίσω τον άντρα μου. Δεν θα του δώσω όμως διαζύγιο προτού μου κόψη τρεις χιλιάδες δραχμές διατροφή.
-Τρείς χιλιάδες;
-Και γιατί όχι; Φώκια δεν είμαι; Τόσα θέλω. Αμ’ πως για την φουρνάρισσα έχει. Να βρη και για μένα.
Και χωρίς να προσθέση τίποτε άλλο φεύγει φωνάζοντας:
-Ακούς; Φώκια!
* * *

Άνθος εις την κομβιοδόχην, γραβάτα με όλα τα χρώματα του ουρανίου τόξου, γκέτες γκρίζες, μονύελος εξαρτώμενος από μαύρο κορδόνι, σκληρό, εμφάνισις άψογος ανθρώπου κομψευομένου εις ηλικίαν εβδομήντα πέντε ετών, ως θ’ απεδεικνύετο σε λίγο. Τύπος ενί λόγου στεριλιζέ.
Εκείνη πρόσχαρη, εμφάνισις εξ ίσου κομψή και χαριτωμένη, ηλικίας μέχρι τριάντα ετών. Ζητούν άδειαν γάμου. Κώλυμα κανένα. Η άδεια δίδεται με τα ευλογίας της εκκλησίας αλλά και τα χατακτηριστικά χαμόγελα των παρισταμένων. 
Ο στεριλιζέ τύπος παίζοντας τον μονύελο, κορδωμένος και υπερήφανος πλάι εις την μέλλουσαν σύζυγόν του, προχωρεί προς την έξοδον του υπογείου.
Τα χαρακτηριστικά βλέμματα τον συνοδεύουν μέχρι της στιγμής που ένας άνθρωπος του λαού παρατηρεί θυμοσόφως και όλοι ξεσπούν σε γέλια:
-Μα τι διάβολο! Δεν την ονόμαζε θετή του κόρη καλύτερα; Τι θα την κάνη την γυναίκα;».

(«Ακρόπολις», 1929, Χρ. Αγγελομάτης)

Τρίτη 12 Μαΐου 2015

Σίκινος το νησί με την παραδοσιακή αρχιτεκτονική των Κυκλάδων

   Καλοκαίρι 2015   

Ταξιδεύοντας στα νησιά μας... με τον δημοσιογράφο Πάνο Αϊβαλή

Το νησί συνδέεται ακτοπλοϊκώς με το λιμάνι του Πειραιά με ενδιάμεσους σταθμούς, ανάλογα με το ακτοπλοϊκό δρομολόγιο, την Κύθνο, τη Σέριφο, τη Σίφνο, τη Μήλο και την Φολέγανδρο ή την Πάρο και τη Νάξο. Η απόσταση από τον Πειραιά είναι 113 ναυτικά μίλια και το ταξίδι διαρκεί περίπου εννιά ώρες. Η Σίκινος επικοινωνεί, επίσης, με την Ίο, τη Σαντορίνη, τη Θηρασιά, τη Σύρο, την Ανάφη και το Λαύριο.



...για να γνωρίσουμε τη Σίκινο
-Τα αρχοντικά σπίτια στη Χώρα, που αποτελούν δείγματα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής των Κυκλάδων.
-Στην Επισκοπή σώζονται τα σημαντικότερα δείγματα αρχαίας κατοίκησης στο νησί, καθώς εδώ εγκαταστάθηκαν οι Ίωνες και έχτισαν την αρχαία Σίκινο.
-Τη Μαύρη Σπηλιά, που βρίσκεται στη Χώρα και είναι από τα μεγαλύτερα σπήλαια του νησιού.
-Το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής, χτισμένο στην άκρη βράχου σε επιβλητική τοποθεσία στη Χώρα, το οποίο εγκαταλείφθηκε το 1834.
-Την Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή έκθεση (κτίριο Κοινότητας, Κάστρο Χώρας Σικίνου).

....γεύσεις....
Σπεσιαλιτέ του νησιού είναι η σαλάτα με ντόπια κάπαρη, το ξινόγαλο, τα αμπελοφάσουλα και το αρνί γεμιστό στο φούρνο.

Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

Καταρράκτης Βαλανάρη: Ο όμορφος καταρράκτης της Αττικής

   ΑΤΤΙΚΗ    

Καταρράκτης Βαλανάρη


Ένας μικρός αλλά όμορφος καταρράκτης της Αττικής που παρότι η φύση γύρω του έχει υποστεί τεράστια καταστροφή, εξακολουθεί να αποτελεί ιδανικό καταφύγιο για διάφορα είδη της πανίδας.
Το ρέμα του Βαλανάρη είναι μια από τις τελευταίες άγριες ρεματιές που βρίσκονται κοντά στην Αθήνα. Είναι επίσης γνωστό ως Λυκόρεμα, Βαθύρεμα και Μεγάλο Ρέμα.
Η ονομασία Βαλανάρης αποδίδεται στο δάσος των βελανιδιών που κυριαρχούσε κάποτε στους γύρω λόφους.
Το ρέμα ξεκινάει από τα υψώματα της Μαυρηνόρας στη νότια Πεντέλη, κινείται αρχικά νότια και στη συνέχεια φεύγει ανατολικά όπου δημιουργεί το ρέμα της Ραφήνας σε μια διαδρομή 16 περίπου χιλιομέτρων.
katarraktis-valanari-1
Στο μέσο της διαδρομής του, στο ύψος του Ντράφι δημιουργεί έναν καταρράκτη, ύψους 6 μέτρων, από τους ελάχιστους της Αττικής. Το ρέμα έχει νερό όλο τον χρόνο, ενώ ανάλογα με τις βροχές ο καταρράκτης αλλάζει μορφή.
Όταν τα νερά λιγοστεύουν δημιουργούνται δύο δίδυμοι καταρράκτες, ενώ όταν βρέχει πολύ, το ρέμα μετατρέπεται σε δυνατό χείμαρρο. Από την πάνω μεριά του καταρράκτη υπάρχει μια μικρή λούτσα, ενώ αμέσως μετά ακολουθεί ένα ωραίο φαράγγι. Γεωλογικά στην περιοχή επικρατούν μεικτά στρώματα κροκαλοπαγών, ψαμμιτών, μαργών και ερυθρών πηλών.
katarraktis-valanari-2
Οι συνεχείς φωτιές που ξεσπάνε σχεδόν κάθε χρόνο στην Ανατολική Αττική, έχει μετατρέψει την περιοχή από δασώδη σε θαμνώδη. Παρόλα αυτά, λόγω της μόνιμης παρουσίας του νερού, το ρέμα προσελκύει πολλά άγρια ζώα
DIGITAL CAMERA
valanari
Φωτογραφία: Panoramiο/Χρήστος Σασλόγλου
_________________
http://apocalypsejohn.com/2015/05/katarraktis-valanari-omorfos-katarraktis-tis-attikis-ikones.html

Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

Μπουγιούρης & Ζωιόπουλος - Τι είναι αυτό; - What is that?



Father: Νίκος Ζωιόπουλος
Son: Παναγιώτης Μπουγιούρης

Directed by: Κωνσταντίνος Πιλάβιος
Written by: Νίκος & Κωνσταντίνος Πιλάβιος
Director of photgraphy: Ζωή Μαντά
Music by: Χρήστος Τριανταφύλλου
Sound by: Θεόδωρος Μπαμπούρης
Mixed by: Κώστας Βαρυμποπιώτης
Produced by: MovieTeller films


Με υπέροχα καθαρά κάδρα, λιτούς διαλόγους και δύο μόνο ηθοποιούς, η ταινία μικρού μήκους «Τι είναι αυτό;» του Κωνσταντίνου Πιλάβιου, σκιαγραφεί με απίστευτη δύναμη και συγκίνηση τη σχέση ενός γιου με τον πατέρα που μοιάζει να έχει σημάδια άνοιας.
Στο ρόλο του νευρικού γιου που στο τέλος πνίγεται από της ενοχές του Παναγιώτης Μπουγιούρης, και στο ρόλο του πατέρα που ρωτάει συνεχώς «τι είναι αυτό;» ο Νίκος Ζωιόπουλος. Δεν χρειάζονται άλλες περιγραφές. Δείτε το και θα καταλάβετε.

Πέμπτη 16 Απριλίου 2015

«Κοιτάζω τα παιδιά μου που πεινάνε και ντρέπομαι»

   ΚΟΙΝΩΝΙΑ   
15/04/2015

«Εχω δυο παιδάκια και τώρα, για να τα ζήσω, πρέπει να ψάχνω φαγητό και γάλα στις δομές αλληλεγγύης. Γιατί; Είχα μια δουλειά επί δεκαετίες, είχα ένσημα, είχα τις οικονομίες μου, είχα το σπίτι μου, πλήρωνα φόρους».
 «Η ζωή σου γίνεται σαν κινούμενη άμμος, κάθε μέρα βουλιάζει όλο και πιο πολύ. [...] Κι εσύ δίνεις μάχη για να εξασφαλίσεις το φαγητό τους».
Η Βασιάννα δεν μου μιλάει καθόλου. Κάθεται στην αγκαλιά της μαμάς της, σφίγγει γερά τη Φραουλίτσα της, την κούκλα με το ροζ καπέλο, κι αρνείται ό,τι κι αν της προσφέρεις: δεν θέλει μπισκότο, δεν θέλει πορτοκαλάδα, δεν θέλει ούτε να ζωγραφίσει. Η Βασιάννα ντρέπεται, αλλά σίγουρα ντρέπεται λιγότερο από τη μαμά της. Και για εντελώς διαφορετικούς λόγους...
Η Βασιάννα είναι η μικρότερη κόρη της Μαρίας που στα 30 της έχει ήδη 5 παιδιά. «Ξέρω τι θα με ρωτήσεις. Γιατί έκανα τόσα παιδιά, ενώ υπάρχει κρίση», προλαβαίνει την ερώτησή μου. «Το πρώτο το ήθελα πολύ, ήμουν νέα κι ερωτευμένη. Τα άλλα προέκυψαν, παρ’ όλο που προσπαθούσα να το αποφύγω. Κι όταν έρχονταν, δεν ένιωθα καλά να τα σκοτώσω –όσο και να το κάνεις είναι ψυχούλες. Το τελευταίο το έκανα με τον δεύτερο σύντροφό μου. Αλλά για κανέναν δεν θα υπήρχε πρόβλημα, αν δεν μέναμε ξαφνικά κι οι δυο άνεργοι». Αυτή είναι η ιστορία της Μαρίας και το σημείο-κλειδί των προβλημάτων της είναι μια λέξη μόνο: ανεργία.
Αυτή η ίδια λέξη που ανέτρεψε τη ζωή και του Στράτου. «Εχω δυο παιδάκια και τώρα, για να τα ζήσω, πρέπει να ψάχνω φαγητό και γάλα στις δομές αλληλεγγύης. Γιατί; Είχα μια δουλειά επί δεκαετίες, είχα ένσημα, είχα τις οικονομίες μου, είχα το σπίτι μου, πλήρωνα φόρους. Και μετά το σύστημα με πέταξε έξω. Πώς με πετάς έτσι; Πώς μας φέρονται έτσι; Το αφεντικό μου με το που άλλαξαν οι νόμοι άρχισε να κάνει ό,τι γουστάρει: μας μείωσε τα μεροκάματα -βάλτε πλάτη, έλεγε. Μας έβαζε να δουλεύουμε υπερωρίες και δεν πλήρωνε -πάλι βάλτε πλάτη. Μας έκανε εκ περιτροπής -πάλι να βάλουμε πλάτη. Μετά δεν μας πλήρωνε για μήνες -εκεί κι αν βάλαμε πλάτη. Στο τέλος σταμάτησε να μας πληρώνει εντελώς -μας τσάκισε την πλάτη εντελώς...».
Νεόπτωχοι
Κάπως έτσι, τόσο απλά και τόσο οικεία για όλους μας πια, η Μαρία κι ο Στράτος βρέθηκαν νεόπτωχοι με μικρά φτωχά παιδιά. «Η ζωή σου γίνεται σαν κινούμενη άμμος, κάθε μέρα βουλιάζει όλο και πιο πολύ», λέει ο Στράτος. «Στην αρχή δανείζεσαι, γιατί δεν θες να αφήνεις απλήρωτους τους λογαριασμούς. Μετά οι γύρω σταματάνε να σου δίνουν χρήματα, γιατί ξέρουν ότι δεν θα τα πάρουν πίσω. Μετά αρχίζεις να κόβεις πράγματα από το σπίτι. Τα παιδιά ρωτάνε. Γιατί να μην έχουμε ίντερνετ; Γιατί δεν παίρνουμε καινούργια παπούτσια; Μέχρι που φτάνουν να σε ρωτήσουν, τι θα φάνε το βράδυ... Κι εσύ δίνεις μάχη για να εξασφαλίσεις το φαγητό τους».
Ο Αντώνης κι ο Τάκης είναι εθελοντές στη δομή τροφής «Αλληλεγγύη στα Δυτικά». Και μου μιλάνε για ένα φαινόμενο που έχει κάνει την εμφάνισή του εδώ και λίγους μήνες: την έλλειψη ειδών πρώτης ανάγκης, ακόμα και για τα βρέφη. «Οι άνθρωποι άρχισαν να μας ζητούν παιδικές τροφές και πάνες. Ετσι αρχίσαμε να ευαισθητοποιούμαστε και να ζητάμε από τους συμπολίτες μας στις εξορμήσεις μας στα σούπερ μάρκετ. Τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά», εξηγούν.
Σε μια παιδοκεντρική κοινωνία, όπως η ελληνική, όπου παραδοσιακά οι ανάγκες των παιδιών ιεραρχούνται πολύ πιο πάνω από εκείνες των ενηλίκων, τι ακριβώς σημαίνει ένας γονιός να γυρεύει πάνες για το μωρό του; «Κάθε περίπτωση είναι μια μοναδική δραματική περίπτωση κι όλες μαζί συνθέτουν την εικόνα της φτώχειας που καλπάζει», εξηγεί ο Τάκης. «Μπορεί να είναι νέα ζευγάρια που, όταν ξεκίνησε η εγκυμοσύνη, είχαν κι οι δυο δουλειά κι ο ένας έμεινε άνεργος. Μπορεί να είναι έγκυος που την εγκατέλειψε ο άντρας της. Μπορεί να είναι έγκυος που απολύθηκε λόγω εγκυμοσύνης. Μπορεί να είναι μετανάστες από κουλτούρες που κάνουν πολλά παιδιά ή βαθιά θρησκευόμενοι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν την έκτρωση σαν έγκλημα. Πάντως, είναι όλοι φτωχοί».
Δεν ζητούν βοήθεια
«Είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, τα παιδιά της διπλανής πόρτας», λέει ο Αντώνης. «Κι επειδή η ένδεια πια αγγίζει τα παιδιά τους, ντρέπονται ακόμα περισσότερο και νιώθουν ενοχές. Γι’ αυτό σπανίως ζητούν βοήθεια οι ίδιοι και βάζουν κάποιο φίλο ή συγγενή τους να το κάνει. Πριν από λίγες μέρες μας είχαν φέρει ψάρια και τρόφιμα και καλέσαμε ανθρώπους να τα πάρουν. Ο ένας λοιπόν καθυστέρησε 1,5 ώρα. Μας παραξένεψε. Ερχόταν από την Καλλιθέα στο Αιγάλεω με τα πόδια. Τα χρήματα για τα εισιτήρια της διαδρομής ήταν το ψωμί των παιδιών του εκείνη τη μέρα».
Οι εκκλήσεις των δομών αλληλεγγύης για πάνες, γάλατα και κρέμες πύκνωσαν ιδιαίτερα από τον Νοέμβριο και μετά. Αυτή η παρατήρηση οδήγησε την «Αλληλεγγύη για όλους» να ξεκινήσει να συγκεντρώνει είδη για μωρά. «Ηδη από την καμπάνια μας για το Κομπάνι είχαμε δει πως οι άνθρωποι προσέφεραν εύκολα είδη για ενήλικες, αλλά όχι βρεφικά γιατί κοστίζουν πολύ», μας λέει η Μυρτώ Μπολώτα. «Ετσι ξεκινήσαμε μια μίνι καμπάνια από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το αποτέλεσμα ήταν πενιχρό ως προς τη συγκέντρωση των ειδών, αλλά εντυπωσιακό ως προς τη διασπορά του και την αποδοχή του από τους χρήστες. Καταλαβαίνουμε από αυτό ότι οι άνθρωποι ευαισθητοποιούνται πολύ στο θέμα των παιδιών, αλλά δυσκολεύονται να ανταποκριθούν».
Τραγικές ελλείψεις
Το Μυρμήγκι στην Κυψέλη είναι από τις παλαιότερες και πιο μάχιμες αυτοοργανωμένες δομές της Αθήνας. Σήμερα φροντίζει με τρόφιμα 400 οικογένειες. «Τον τελευταίο καιρό οι ελλείψεις σε ζάχαρη, γάλα και πάνες είναι τραγικές», λέει η Λίνα Σιπητάνου. «Εχουμε μια μωρομάνα και τρεις ετοιμόγεννες γυναίκες κι έτσι απευθύνουμε έκκληση για βρεφικά είδη και καροτσάκια, πορτ μπεμπέ και μπιμπερό. Στη γειτονιά υπάρχουν άνθρωποι που στεγνώνουν τις πάνες μιας χρήσης. Ο κόσμος έρχεται και κλαίει –δεν υπάρχει πόνος μεγαλύτερος από το να μην μπορείς να ταΐσεις το παιδί σου. Ζητάμε επίσης παιδικά κι εφηβικά ρούχα και παπούτσια -έχουμε παιδιά που δεν κάνουν γυμναστική στο σχολείο, γιατί δεν έχουν φόρμα. Κι οι άνθρωποι πια που έρχονται στο Μυρμήγκι δεν είναι μετανάστες ή ευπαθείς ομάδες. Είναι άνεργοι ή μεσήλικες που απολύθηκαν λίγο πριν από τη σύνταξη ή συνταξιούχοι που μας ζητάνε ένα μπουκάλι γάλα. Κι εμείς πρέπει να εξηγήσουμε ότι έχουμε, αλλά το κρατάμε για τα παιδιά».
«Το πιο βαρύ πράγμα στον κόσμο είναι η άδεια τσέπη», λέει μια εβραϊκή παροιμία, κι ίσως πιο βαριά κι από την τσέπη για τους συμπολίτες μας είναι η καρδιά τους. «Δεν ελπίζω τίποτα πια. Ξέρω ότι έχουμε μια καινούργια κυβέρνηση και διαπραγματεύεται, αλλά για εμάς τίποτα δεν έχει αλλάξει ακόμα», λέει η Μαρία. «Στο σπίτι είμαστε χωρίς ρεύμα εδώ κι ένα μήνα. Κάθε μέρα κάνω αγώνα δρόμου να μαζέψω το φαγητό των παιδιών. Τα μικρά καταλαβαίνουν. Ο γιος μου θέλει να γίνει δικηγόρος. “Για να παίρνω πολλά λεφτά και να δίνω· για να μην ξανακλάψεις”, έτσι μου λέει. Ο άλλος θέλει να γίνει αστυνομικός, “για να μην υπάρχει άδικο”. Εχω δουλέψει όρθια 24 ώρες, συνεχόμενες, κι ήμουν έγκυος. Ετσι είναι άμα είσαι φτωχός, δεν σε σέβονται πουθενά. Πέφτεις στα πόδια τους και σε κλοτσάνε σαν το σκυλί».
«Ονειρεύομαι να βρω μια δουλειά. Τίποτα άλλο», λέει ο Στράτος. «Ντρέπομαι πάρα πολύ, είναι ψυχολογικό. Κοιτάζω τα παιδιά και ντρέπομαι, δεν θέλω να μάθει η γειτονιά, οι συγγενείς, οι συμμαθητές τους στο σχολείο. Υπάρχουν βράδια που πέφτουμε με τη γυναίκα μου νηστικοί για ύπνο -τα παιδιά τα έχει αναλάβει η αλληλεγγύη. Είναι μια μαύρη τρύπα: δεν έχεις λεφτά για ίντερνετ ή για εφημερίδα, για να ψάξεις για δουλειά. Δεν έχεις λεφτά για κινητό. Δεν έχεις καν τα ναύλα, για να βγεις στη γύρα. Μέχρι πριν λίγο καιρό είχα το αμάξι μου, σκεφτόμουν ότι εν ανάγκη θα κοιμόμαστε εκεί. Τώρα το πούλησα κι αυτό. Μη βάλετε το όνομά μου, μου έχει μείνει μόνο η αξιοπρέπεια. Και δεν σας μιλάω, γιατί ζητάω ελεημοσύνη. Να αλλάξει κάτι για όλους μας, αυτό ζητάω».
Τα παιδιά της ύφεσης
Πάνω από 2,6 εκατ. παιδιά έχουν βυθιστεί κάτω από το όριο της φτώχειας στις πλουσιότερες χώρες του κόσμου από το 2008, δείχνει πρόσφατη έκθεση της UNICEF. Τα παιδιά στον αναπτυγμένο κόσμο που ζουν σε συνθήκες φτώχειας υπολογίζονται σε περίπου 76,5 εκατομμύρια. «Πολλές εύπορες χώρες έχουν υποστεί ένα “μεγάλο άλμα προς τα πίσω” όσον αφορά τα εισοδήματα των νοικοκυριών και οι επιπτώσεις για τα παιδιά θα είναι μακροχρόνιες», σημειώνει ο Jeffrey OMalley, επικεφαλής Παγκόσμιας Πολιτικής και Στρατηγικής της UNICEF.
Ειδική μνεία κάνει ο διεθνής οργανισμός στα παιδιά της Ελλάδας. Η έκθεση κατατάσσει τις χώρες με βάση τη μεταβολή στην παιδική φτώχεια με έτος βάσης το 2008:
•Η Ελλάδα καταλαμβάνει την 40ή θέση, παρουσιάζοντας επιδείνωση κατά 17,5 ποσοστιαίες μονάδες (από 23% το 2008 σε 40,5% το 2012).
•Στη χώρα μας τα ποσοστά παιδικής φτώχειας αυξήθηκαν περισσότερο από 50%.
•Το 2012 το μέσο οικογενειακό εισόδημα των νοικοκυριών με παιδιά βυθίστηκε στα επίπεδα του 1998 -το ισοδύναμο της απώλειας 14 χρόνων εισοδηματικής προόδου.
•Η Ελλάδα καταλαμβάνει την τελευταία θέση στο ερώτημα, αν οι άνθρωποι βιώνουν ικανοποίηση από τη ζωή τους.
•Οι Ελληνες είναι ο τελευταίος λαός στην κατάταξη ως προς το ερώτημα «τα περισσότερα παιδιά έχουν την ευκαιρία να μαθαίνουν και να εξελίσσονται καθημερινά;», θεωρώντας πως τα παιδιά τους δεν έχουν ευκαιρίες. Τις τρεις καλύτερες θέσεις της κατάταξης καταλαμβάνουν οι Γερμανία, Ελβετία και Ισραήλ.
Εκκληση βοήθειας
Ο Χαλίλ Γκιμπράν έγραφε: «Τα παιδιά σας δεν είναι δικά σας, είναι οι γιοι κι οι κόρες που η ίδια η ζωή χάρισε στον εαυτό της». Τα μωρά και τα παιδάκια που δυσκολεύονται είναι οι γιοι κι οι κόρες όλων μας και μπορούμε να τα στηρίξουμε. Πάνες όλων των μεγεθών, παιδικά γάλατα και κρέμες, καθώς και είδη προίκας του μωρού συγκεντρώνει η Αλληλεγγύη για Ολους. Τα γραφεία βρίσκονται στην Ακαδημίας 74 στον 6ο όροφο και είναι ανοιχτά για το κοινό 9 π.μ.–7 μ.μ. Ειδική έκκληση προς τους παιδίατρους να βοηθήσουν με τις παιδικές κρέμες που λαμβάνουν από τις εταιρείες.
πηγή: www.efsyn.gr