- Η περιπέτεια μιας Ηρακλειώτισσας στην αναζήτηση εργασίας
Την περιπέτεια που είχε αναζητώντας εργασία σε μεγάλο κατάστημα του Ηρακλείου, περιγράφει Ηρακλειώτισσα σε επιστολή που μας έστειλε. Διαβάστε όλα όσα έζησε και αναφέρει (τα στοιχεία της κοπέλας στη διάθεσή μας):
«Πιστεύω ότι όλοι έχουμε περάσει από την θέση αυτή της αναζήτησης εργασίας και του μοίρασμα συνεχώς βιογραφικών σε επιχειρήσεις διαφόρου τύπου. Πλέον στις μέρες μας η αναζήτηση κάτι συγκεκριμένου βάσει των σπουδών που έχουμε κάνει είναι αδύνατη και μη ρεαλιστική. Όποτε όλοι μας καταλήγουμε να ψάχνουμε οπουδήποτε και ο,οτιδήποτε γιατί πολύ απλά έχουμε ανάγκη τα χρήματα. Οι εργοδότες και οι επιχειρήσεις από την άλλη μεριά εκμεταλλεύονται στο έπακρο αυτή την κατάσταση.
Θέλω λοιπόν να μοιραστώ μαζί σας την πολύ ¨ευχάριστη¨ εμπειρία που είχα σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα (Hondos Center) στο Ηράκλειο Κρήτης.
Αρχικά παρέδωσα το βιογραφικό μου στο κατάστημα και έπειτα μετά από κάποιες μέρες με κάλεσαν να πάω από εκεί να μιλήσουμε. Πήγα λοιπόν και μου ζήτησαν να κάτσω αμέσως για εκπαίδευση ταμείου το οποίο και έκανα φυσικά με μεγάλη μου χαρά (πού να ήξερα τότε). Η εκπαίδευση την πρώτη μέρα κράτησε περίπου τρεις ώρες. Έφυγα έχοντας κανονίσει με την «Κυρία προϊσταμένη» να επιστρέψω την επόμενη στις 3 το μεσημέρι με 9 το βράδυ ξανά για εκπαίδευση όπως φυσικά και έκανα πάλι με πολύ μεγάλη μου χαρά (νόμιζα βλέπετε ότι μου χαμογέλασε η τύχη μου).
Μου ζήτησαν να πάω και τρίτη φορά όπως έκανα πάλι σχεδόν σίγουρη ποια ότι θα με προσβάλουν ( εσείς τι θα πιστεύατε; ). Την τελευταία φορά έφυγα και η «Κυρία προϊσταμένη» μου λέει ότι θα με καλέσει από την επόμενη βδομάδα να μου πει πότε να ξαναπάω.
Έρχεται Δευτέρα τίποτα, έρχεται Τρίτη τίποτα, έρχεται Τετάρτη, μαντέψτε,… ΤΙΠΟΤΑ.., αποφασίζω λοιπόν να την πάρω τηλέφωνο και με ενημερώνει ότι είχε πολύ δουλειά και με ξέχασε και συγγνώμη και να της δώσω λίγο χρόνο και θα με καλούσε το Σάββατο να μιλήσουμε για να πάω από την Δευτέρα. Και πάλι περίμενα……. Έρχεται και το Σάββατο τίποτα έρχεται και η άλλη εβδομάδα τίποτα ….
Και σας ρωτάω εσείς πώς θα αισθανόσασταν;
Δε ζήτησα να με προσλάβουν με το ζόρι εννοείται καταλαβαίνω ότι μπορεί να μην τους έκανα αλλά δεν έπρεπε να μου δώσουν μια εξήγηση για να μη περιμένω;
Δε τους ενδιαφέρει πόσο ανάγκη μπορεί να έχει κάποιος μια δουλειά ή πόσες «πόρτες» έχει φάει για να σηκώσουν ένα τηλέφωνο και να πουν «κοπέλα μου δε μας κάνεις». Να ξέρεις να μη περιμένεις τουλάχιστον σε αναμμένα κάρβουνα.
Και όμως δε τελειώνει εδώ η ιστορία μου, αφού έχει και συνέχεια…
Αποφάσισα να πάω από εκεί να ζητήσω τον λόγο που δε με ενημέρωσαν.
Με πλησιάζει η προϊσταμένη, συγνώμη η «Κυρία προϊσταμένη» ήθελα να πω, χαμογελαστή και πάει να με ακουμπήσει φιλικά στον ώμο. Φυσικά και το απέφυγα.. Ρωτώντας με τι κάνω (πόση υποκρισία πια). Της απαντώ λοιπόν ότι δεν είμαι και τόσο καλά γιατί περίμενα τόσο καιρό άσκοπα και της ζητάω τον λόγο που δε με ενημέρωσε ότι δε θα με χρειαστούν. Η «Κυρία προϊσταμένη» λοιπόν θέλοντας να με απομακρύνει από τους πελάτες, μου λέει «δε θα μιλήσουμε εδώ γι αυτό» και ότι δε θυμάται ότι εγώ περίμενα τηλέφωνο. Εκνευρισμένη εγώ ύψωσα τον τόνο της φωνής μου με αποτέλεσμα να μου πει ότι δε φωνάζουμε εκεί μέσα. Ρώτησα εγώ αν είναι νοσοκομείο και δε φωνάζουμε αλλά απάντηση δε πήρα. Τότε άρχισε να μου φωνάζει αυτή ότι δε φωνάζουμε και να μου λέει ότι αυτό που κάνω εγώ δεν είναι σωστό ( χα χα χα χα)! Τότε φώναξε την ασφάλεια του καταστήματος, καλέ, για να με τρομάξει και να με απομακρύνει από τους πελάτες. Εγώ συνέχιζα να της λέω ότι αυτό που έκανε δεν ήταν σωστό και ότι όφειλε μια συγγνώμη και ότι θα έπρεπε να σέβεται τον καθένα και την ανάγκη που έχει να βρει δουλεία και ότι δεν ήταν δύσκολο να με ενημερώσει. Και όλα αυτά οδεύοντας προς την έξοδο( αρκετή αξία τους έδωσα). Και τότε το καταπληκτικό της υπόθεσης: γυρίζει ο σεκιούριτι και μου λέει «καταρχήν στον πληθυντικό παρακαλώ να μιλάς είναι διευθύντρια και να της μιλάς στον πληθυντικό»! ΑΚΟΥ ΕΚΕΙ!!! Του απαντώ και εγώ «εμένα γιατί μου μιλάνε στον ενικό; Και εξάλλου εμένα δεν είναι διευθύντρια μου και θα μιλώ όπως θέλω, εσύ τώρα ….»
Αααα βρέθηκε και κάποια άλλοι κυρία να μου φωνάξει καθώς έφευγα ότι με αυτή την συμπεριφορά δε θα βρω ποτέ δουλειά… Την ευχαριστώ και της απαντά προτιμώ την αξιοπρέπεια μου παρά την δουλειά της!!
Έφυγα λοιπόν όχι με το συναίσθημα ότι δικαιώθηκα, εννοείται γιατί δεν έγινε. Όσα και να τους έλεγες δε θα καταλάβαιναν οι βολεμένοι εργαζόμενοι μιας κάποιας υψηλής θέσης ειδικά. Τέτοιες συμπεριφορές με κάνουν πάντα και αναρωτιέμαι ειδικά όταν θέλουν να βγουν και από πάνω..
Έχω γνώση της εποχής που ζούμε και του πόσο δύσκολο είναι να βρεις μια δουλειά αλλά δε προτίθεμαι να χάσω για κανένα την αξιοπρέπεια μου και το δίκιο μου κάτι που δυστυχώς είναι πλέον απαραίτητο για να εργαστείς. Ντρέπομαι για τα άτομα που απλά το παίζουν κάποιοι επειδή έχουν μια δουλειά και είναι τόσο κομπλεξικοί που νομίζουν ότι είναι υπεράνω από αυτούς που δεν έχουν..
Μ.Σ.
(τα στοιχεία μου στη διάθεση του Candianews)»
http://www.candianews.gr/2016/02/22/doulia-ithela-alla-ochi-na-chaso-tin-axioprepia-mou-i-peripetia-mias-irakliotissas-stin-anazitisi-ergasias/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου